Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny został zbudowany w 1763 roku na koszt fundatora hrabiego Mikołaja Wasyla Potockiego dla ukraińskiej wspólnoty greckokatolickiej. Według legendy świątynia została wzniesiona, aby odpokutować za grzech zabicia młodej dziewczyny. 

Twórcami cerkwi greckokatolickiej są architekt Bernard Meretyn i rzeźbiarz Johann Pinzel. Świątynię ukończono po śmierci architekta.

Formy architektoniczne świątyni przypominają formy architektoniczne kościoła w Godowicy. Najwyższy lekki budynek na planie prostokąta zwieńczony jest krzyżem rodowym „Pylyava”. Fasada ozdobiona jest ikonami, dużymi łukowymi oknami, kutym żelaznym balkonem nad wejściem i pionowymi ryzalitami. W pobliżu kościoła znajduje się trójkondygnacyjna dzwonnica o podobnej architekturze. Świątynia wraz z dzwonnicą i otoczeniem znajduje się za wzorzystym kutym płotem. 

Ikonostas kościoła jest dość podobny do ikonostasu w katedrze św. Jerzego we Lwowie. Ze względu na podobieństwo ikonostasów można przypuszczać, że należą one do geniusza rzeźby ukraińskiej – Yohana Pinzela. Wykończenie frontonu fasady głównej kościoła w górnej części nawiązuje do wykończenia frontonu znajdującego się nieopodal kościoła Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny. Na frontonie umieszczono fresk przedstawiający Marię Pannę.

Nad drzwiami wejściowymi do świątyni znajduje się balkon. Architektura świątyni nie odpowiada tradycjom ukraińskich cerkwi, jest jednak piękna, uroczysta i stroma. Budowla na planie prostokąta z zaokrągloną częścią ołtarzową, jednokopułowa. W pobliżu wejścia na dziedziniec świątyni dobudowano łukową dzwonnicę.